ေလွာင္အိမ္

ငါကိုယ္တိုင္
အခ်ဳပ္အေႏွာင္ေတြနဲ႔ ေနရတဲ့အခါ
တခ်ိန္က လြတ္လပ္မွဳ အျပည့္အ၀ေပးခဲ့တဲ့
မင္းကို......
သတိရမိပါတယ္....။
"ခ်စ္တယ္" ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႕
မင္းကို
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ခ်ဳပ္ျခယ္မိခဲ့သလဲ ..
ငါေတြးၾကည့္မိပါတယ္...။
တကယ္ေတာ့
မင္းကို ငါတကယ္ မခ်စ္ခဲ့ပါဘူး။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့...
မင္းရဲ႕ လြတ္လပ္မွဳကို ငါမျမတ္ႏိုးမိခဲ့လို႔ေလ...။

ဆုရတီ..။

ဆုရတီ....။

ဒီေန႔ ေက်ာင္းသြားၿပီ။
အျဖဴ အစိမ္းေလး စ၀တ္ၿပီ...။
ကေလးေလး တစ္ေယာက္ ရဲ႕ တကယ့္ေန႔ရက္ေတြ စေတာ့မယ္..။
ဘာလို႔ " ငိုခ်င္ခ်င္ၾကီး" လို႔ ေျပာတာလဲ...။
ညီမေလး ေက်ာင္းသြားတာကို ေပ်ာ္လို႔ မမ က ငိုခ်င္တာ..။
လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ေက်ာ္က အႏွီးထုပ္ေလးထဲက ကေလးေလးက ေက်ာင္းသူႀကီး ျဖစ္သြားၿပီ..။
အမွတ္တရ ဓာတ္ပံုေလးေတာင္ မရိုက္ေပးရဘူး။
ခုထဲက ႀကိဳးစားပါ ညီမေလးေရ...။
စာသင္ေက်ာင္း ကို တက္ရတာ ငိုခ်င္စရာ မေကာင္းပါဘူး။
ဘ၀ေက်ာင္းႀကီးကို တက္ရတဲ့ အခါ ပိုၿပီး ငိုစရာေတြ ေတြ႕ဦးမွာ...။
ဘယ္ေတာ့မွ အရံႈးမေပးနဲ႔ေနာ္..။
အင္တာနက္သံုးတတ္တဲ့ တေန႔က်ရင္
မမရဲ႕ ဒီပိုစ္႕ေလးကို လာဖတ္ေပါ့ေနာ္..။

ဆု ကို ခ်စ္တဲ့.....မမအိစံ။

သူခိုးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ပိုးစားသစ္သီး

(၁)
ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဒိုင္ယာရီနိဒါန္းပါ။
မေရးဖူးလို႔ ခ်ီတံုခ်တံု ျဖစ္ရပါတယ္။ ဖ်က္ရာ ျခစ္ရာ ပါႏိုင္သလို အမွားပါရင္လဲ ခြင့္လႊတ္ဖို႔ ႀကိဳေတာင္းပန္ပါတယ္။ စာၾကြင္း - လက္ေရးသည္းခံဖတ္ပါ။

(၂)

ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕ရဲ႕ ညေနခင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ ၿမိဳ႕လယ္လမ္းမဘက္ အပ်င္းေျပ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့တယ္။ စီးကရက္ခဲၿပီး ကၽြန္ေတာ္သြားထိုင္မယ့္ ေနရာက လဖက္ရည္ဆိုင္တဆိုင္ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ အင္တာနက္ဆိုင္ တဆိုင္ပါ။

"ကၽြန္ေတာ္ အင္တာနက္ သံုးခ်င္ပါတယ္"

အ၀င္၀မွာရွိတဲ့ ေကာင္တာခံုမွာ ထိုင္ေနတဲ့ တစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုက္တယ္။ သူမညႊန္ျပတာ ကြန္ပ်ဴတာ ခံုေနရာတစ္ခု မဟုတ္ပါဘူး။ "Thank you for No-Smoking" ဆိုတဲ့ စာတမ္းကပ္ထားတဲ့ နံရံကိုပါ။ လက္ညွိဳးထိုးျပသည့္တိုင္ သူမတခ်က္မွ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကို မၾကည့္ပါဘူး။ သူရဲ႕ Computer Screen ဆီမွာ အာရံုေရာက္ေနပါတယ္။ လက္ထဲက စီးကရက္ကို ပစ္ခ်ၿပီး နင္းေခ်လိုက္တယ္။ သူမထံမွ အသံတစံုတရာ ထြက္လာပါတယ္။

" နံပါတ္ 7 မွာ ထိုင္ပါ"

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေလးေထာင့္ေဘာင္ခတ္ထားတဲ့ မ်က္ႏွာျပင္တခုကေန ကမၻာႀကီးနဲ႔ အဆက္အသြယ္ ရသြားသလို
ေဘာင္ခတ္ၿပီးေလာကကို ၾကည့္တတ္တဲ့ မ်က္၀န္းတစံုနဲ႔ စတင္ ရင္းနွီးခဲ့ပါတယ္။ အဲ.. ကၽြန္ေတာ့္ဘက္က ေပါ့ေလ။

(၃)

ရက္သတၱတပတ္ရဲ႕ ေန႔အမ်ားစုမွာ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ဆီ ေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။ သူမရဲ႕လတ္တေလာ စိတ္အေျခအေနအတိုင္း တခါတေလ ၿပံဳးျပတတ္သလို တခါတရံ ခပ္တည္တည္ပါပဲ။

တေန႔ေတာ့ အသံုးျပဳခရွင္းဖို႔ ေကာင္တာေဘးသြားရင္း သူဖုန္းေျပာေနလို႔ ကၽြန္ေတာ္ရပ္ေစာင့္ေနလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ သူဖြင့္ထားတဲ့ G talk ရဲ႕ အေပၚဆံုး သူ႔ ID ေပၚကို Mouse နဲ႔ မသိမသာတို႔ၿပီး ေရႊ႕လိုက္တယ္။

သူမရဲ႕ Gmail Address က heart- ease@gmail.....။ ;)

(၄)

ဆံပင္ေတြကို အေျပာင္သမ္းၿပီး ေနာက္မွာ စုစည္းထားတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာက ရွင္းလင္းပါတယ္။ မိန္းမေတြ သူတို႔ အခ်င္းခ်င္း ေျပာစကားနဲ႔ဆို " မ်က္ႏွာေျပာင္ႀကီး" ေပါ့ဗ်ာ။ မ်က္ခံုးေမႊးထူထူရယ္ ၊ မ်က္မွန္ေအာက္က မ်က္လံုးနက္နက္ေတြနဲ႔ဆို ဘယ္လိုရုပ္ရယ္လို သတ္မွတ္ရမွန္း မသိဘူး။ သူမဆီက accept ရဖို႔ တစ္ပတ္ေလာက္ ေအာင့္အီးၿပီး ေစာင့္လိုက္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ေက်ာေပးၿပီးထိုင္လို႔ ၊Vzo ဖြင့္ၿပီး web cam ကို သူ႔ဘက္ကို လွည့္ၿပီး ခိုးၾကည့္ရင္းေပါ့။

"ပ်ိဳးခင္းေလးေရ....
မင္းစိမ္းလန္းဖို႔ ထစ္ခ်ံဳးလိုက္ခ်င္ေပမယ့္
ခုေတာ့ မိုးေျပးသာသာေလးေပါ့...။"

(၅)

ကၽြန္ေတာ္တို႔ စတင္ မိတ္ဖြဲ႕ၾကပါၿပီ။ ထံုးစံအတိုင္း သမားရိုးက် အင္တာဗ်ဴးေလးေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္ - " ေနေကာင္းလား"
သူမ - " ေကာင္းေနပါတယ္"ကၽြန္ေတာ္ - " ေနေကာင္းပါတယ္ လို႔ေတာ့လုပ္ပါ"
သူမ - " မဟုတ္ဘူး ၊ ခုထိေတာ့ ေကာင္းေနေသးတယ္ေလ"

ေတာ္ေတာ္ ကပ္သီးကပ္သတ္ ေျပာတတ္တဲ့ မိန္းမ!!!

(၆)

တေန႔ေတာ့ သူ႔ဆီက စာတစ္ေစာင္ ေရာက္လာတယ္။ မနက္စာကို ငွက္ေပ်ာသီးပဲစားၿပီး ကိုယ္အေလးခ်ိန္ ေလ်ာ့ခ်ေစႏိုင္တဲ့နည္းအေၾကာင္း ေရးထားတဲ့ Forward Mail တစ္ခုပါ။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ သူလဲ ေသခ်ာဖတ္ေနပံုပဲ။ မ်က္ႏွာကေတာ့ တကယ္လက္ေတြ႕ စမ္းေတာ့မယ့္ပံုပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို နာမည္ေျပာင္တစ္ခု ေပးလိုက္တယ္ "တာဇံ"။ ေအာက္ဘက္မွာ link ေလး တစ္ခုပါတယ္။ လတ္စသတ္ေတာ့ သူက စာေတြလည္းေရးတာကိုး။ ဘာတဲ့... ဟစ္တလာဟာ ပန္းခ်ီဆရာတစ္ေယာက္ ။ ဟက္ခနဲ ရယ္လိုက္တယ္ ။

(၇)

ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ေႏြရာသီေလး ေက်ာ္လြန္လာခဲ့တယ္။ သူ႔အေၾကာင္းကို သူ႔စာ၊ သူ႔စကားနဲ႔ သိတာမ်ားခဲ့တယ္။ ဒီ နလပိန္းတံုးမေလးဟာ ကၽြန္ေတာ္ခိုးၾကည့္ေနတာကို မသိခဲ့ပါဘူး။ တခ်ိဳ႕ အခ်ိန္မွာ ေမာ္နီတာႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး ရီလား ရီရဲ႕ ငိုလားငိုရဲ႕။ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုကေန သူ႔အတိတ္ကို ကၽြန္ေတာ္ၾကားခဲ့တယ္။ နားထဲမွာ ဒဏ္ရာအျပည့္ တင္ထားတဲ့ ရထားတစင္း ဥၾသဆြဲသြားသလိုပဲ။ ဒီလို သူခုတ္ေမာင္းေနခဲ့တယ္။

"မင္းအလာကိုေတာင္ မေစာင့္ခ်င္ဘဲ
ေျပးႀကိဳခ်င္ခဲ့ေပါ့...
ဒီဘူတာမွာ မနားမွာစိုးတယ္...။"

(၈)

Server ကေန Message တစ္ခု ေရာက္လာတယ္။ Burglish လုိ႔ေခၚတဲ့ ဘာသာစကားႀကီးနဲ႔ ။ ကၽြန္ေတာ္ေသခ်ာေထာက္ၿပီး ဖတ္လိုက္တယ္။


သူမ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေတြ႔ရွိသြားၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အၾကည့္သူခိုးပါ။ လူလံုးထြက္ျပရတာ နဲနဲရွက္ေပမယ့္ သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႔ပါဦးမယ္။

(၉)

ဒီေန႔က သူမရဲ႕ နည္းပညာကင္းစင္ေရး ေန႔ပါ။ သူမအလုပ္နားၿပီး အားအားယားယားရွိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ကေတာ့ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ ပါပဲ။ သူသူငါငါအတြက္ ေနသာတဲ့ ခ်စ္စဖြယ္ ဆန္းေဒးေပါ့ဗ်ာ။ Super Sunday လို႔ သူမေခၚေ၀ၚတဲ့ ဒီလိုေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဓါတ္ပံုေတာ့ မရိုက္ၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သစ္ပင္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိတဲ့ ရပ္ကြက္တခုရဲ႕ လမ္းဆံုက ကုလားပူတီဆိုင္ မွာပါ။

သူမ ဒီေန႔ အားကစားရံုမသြားရပါပဲနဲ႔ တီရွပ္ အႀကီးႀကီး ၀တ္လာပါတယ္။ heart - ease က သူမ ၀တ္ေနက် Jean ေဘာင္းဘီနဲ႔ ဘာေတြ ထည့္ထားမွန္းမသိတဲ့ လြယ္အိတ္က ျပည့္လို႔။ သူ႔ ဆံပင္ရွည္ေတြက နဲနဲပြေယာင္းေယာင္း ႏိုင္တယ

"သူခိုး.... ရွင့္အတြက္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အတိတ္ဟာ အေရးပါသလား"

" အတိတ္အေၾကာင္းလဲ မေတြးခ်င္သလို အနာဂတ္အေၾကာင္းလဲ မစဥ္းစားခ်င္ပါဘူး"

သိႏွင့္ၿပီးၿပီပဲကြယ္။ မင္းရဲ႕ အတိတ္ကို မတူးဆြသလို အနာဂတ္ကိုလဲ ေဘာင္မခတ္ပါဘူး။ က်ံဳးမသြင္းဘူး ၊ စည္းမတားဘူး။

" ရွင္က ဒါဆို ပစဳၥပၸန္တည့္တည့္ရွဳ တဲ့လူေပါ့"

"လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ သူ႔ပစၥဳပၸန္အလုပ္ေပၚမွာ မူတည္တယ္ေလ။ ကၽြန္ေတာ္ ခု အဲ့ဒီ ပစၥဳပၸန္ကိုပဲ ေသခ်ာရွဳေနတယ္ေလ ၊ သိဘူးလား "

ရႊတ္ေနာက္ေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္စကားအတြက္ သူ႔မ်က္ေစာင္းတခ်က္ ခံလိုက္ရသည္။ ရြက္ၾကမ္းကလဲ ေရႀကိဳလိုက္ေတာ့ တခါဆိုတခါ ေသာက္လို႔ အဆင္ေျပပါတယ္။ ေတြးၿပီး ေရေႏြးေတာင္ သီးသြားတယ္။

" ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေျပာဖူးတယ္။ အေကာင္းဆံုးပန္းသီးေတြဟာ ထိပ္ဆံုးဘက္မွာပဲရွိတယ္ တဲ့။ထိုက္တန္တဲ့ သူအတြက္တဲ့ ။ ကၽြန္မက ေအာက္ဘက္မွာရွိတဲ့ သစ္သီးပါ။ ပိုးပါလို႔ က်န္ေနခဲ့တာေပါ့ "

ကၽြန္ေတာ္ ဆြံ႕အေနခဲ့တယ္။ ဒီအတိုင္းပဲ ေတာင္စဥ္ေရမရ ေတြေ၀ေနခဲ့တယ္။

(၁၀)

"ငါ့ရဲ႕ ပိုးစားသစ္သီးေလးေရ...။
ေနဒဏ္ ေလဒဏ္ ခံရတဲ့မင္း
မွည့္၀င္းတဲ့ အခါ ၊ အခ်ိဳၿမိန္ဆံုး ျဖစ္မွာပါကြဲ႕ ။
ခ်စ္ေမတၱာက်မ္းကို ကိုင္ၿပီး ငါသက္ေသထူပါတယ္..
ပိုးေပါက္ေလးေၾကာင့္ေလ..။"

ကၽြန္ေတာ္ Send Button ႏွိပ္လိုက္တယ္။ သူမဆီ ေရာက္မယ္ထင္ပါရဲ႕ ။ အသည္းတံခါးေလး ပိတ္မထားရင္ေပါ့ေလ....။

ေမာင့္မ်က္ေတာင္ဖ်ားက ကၽြန္မအိမ္မက္ေတြ

ထူထဲနက္ေမွာင္တဲ့ သူ႔မ်က္ခံုးေတြေအာက္က သူ႔မ်က္လံုးေတြက သားေကာင္ကိုေစာင့္ၾကည့္ေနေသာ မ်က္လံုးေတြ မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာပါသည္။ တစံုတရာကို လိုက္ရွာေနသလို စူးစမ္းတဲ့အၾကည့္ေတြ ရပ္တန္႔ခ်ိန္မွာေတာ့ လက္ေလ်ာ့လိုက္သူတစ္ဦး၏ စြပ္စြဲယိုးစြပ္သံမ်ားက တိတ္ဆိတ္မွဳကို အဆံုးသတ္လိုက္သည္။

“ေမ.. ခင္ဗ်ား မိန္းမ၀ါဒီ စာအုပ္ေတြ ဖတ္တာ သိပ္မ်ားေနၿပီထင္တယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ေတြ အဲ့လိုပဲ.. ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ ႔ ၈၀% ေသာ မိန္းမေတြက မိန္းမ၀ါဒီ စစ္စစ္ေတြ ျဖစ္မယ္ဗ်”

ကၽြန္မ အငိုက္မိခံရသူ တေယာက္လို ဖ်တ္ခနဲ ေကာ္ဖီခြက္ဆီ အၾကည့္ေရႊ႕လိုက္သည္။ မလံုမလဲ အေငြ႕အသက္မ်ား အတိအက်မပါ၀င္ႏိုင္ေပ။

“အင္း.. မွားတယ္။ ျမန္မာျပည္က မိန္းမအမ်ားစုဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ မိခင္စိတ္နဲ႔ ရိုးစင္းၾကပါတယ္။ “သားကိုသခင္၊ လင္ကိုဘုရား “ လို တန္ဖိုးထားတတ္သူေတြပဲ။ သူတို႔ကို မိန္းမစစ္စစ္မ်ားဆိုၿပီး ၇၀% ထဲထည့္လိုက္ပါ။ ၁၀% ေလာက္က တကိုယ္တည္း အပူအပင္မရွာဘဲ ခရီးဆက္ေနတဲ့ အပ်ိဳႀကီးေတြ ထားပါေတာ့။ က်န္တဲ့ ၂၀% ေလာက္သာ ရွင္ေျပာတဲ့ မိန္းမတံခြန္ထူခ်င္ေနတဲ့ မိန္းမ၀ါဒီေတြ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ေနရာတကာအမ်ိဳးသမီး အေရအတြက္ ကန္႔သတ္ခံရတဲ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အဆင့္ျမင့္ပညာေရး မွာ ပါ၀င္ေနသူေတြေပါ့။ အိမ္ေထာင္သည္ေတြ ျဖစ္ႏိုင္သလို ၊ တေယာက္ထဲသမားေတြလဲ ပါပါလိမ့္မယ္။ အဲ.. တကယ္လို႔ ကၽြန္မကိုအဲ့ဒီထဲ ထည့္မယ္ဆိုရင္ ရွင့္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္”

ကၽြန္မေကာ္ဖီသည္ အေတာ္ေအးစက္ေနၿပီ။ သူသည္ အေလ်ာ့ေပးခ်င္စိတ္ မရွိေသးပါ။

“ကၽြန္ေတာ္ တခါ ခင္ဗ်ားအိမ္ေရာက္တုန္းက ခင္ဗ်ားအခန္းဘက္ကို တခ်က္ၾကည့္မိေသးတယ္ ၊ တမင္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ ခင္ဗ်ားထြက္လာတာနဲ႔ ၾကံဳလို႔၊ ခင္ဗ်ားေခါင္းအံုးေဘးမွာ ဂ်ဴးစာအုပ္ေတြခ်ည္းပဲ၊ ဒီစာေတြနဲ႔ ႀကီးျပင္းခဲ့တယ္ထင္တယ္။ စာေရးဆရာမက လံုး၀မိန္းမ၀ါဒီ အပ်ဳိႀကီးပဲ “

နဲနဲစိတ္အခ်ဥ္ေပါက္ေနေသာ သူ႔မ်က္နွာကို ၾကည့္ၿပီး ရယ္ခ်င္လာသည္။ စေနာက္ ပစ္လိုက္ဦးမွာပဲ။

“အို႔ သူက သိပ္ခ်စ္တတ္တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ပါ။ ဒီေလာက္ေတာ္တဲ့ မိန္းမကို ၊ ေသေသခ်ာခ်ာ ဂရုတစိုက္နဲ႔ ခ်စ္တတ္သူေနမွာပါ။ ေယာက်ာ္းေတြကို မယံုတတ္လို႔ အပ်ိဳႀကီးလုပ္တာလဲ ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။ အေရးအသား သတၱိရွိတယ္။ ေယာက်ာ္းစာဖတ္ပရိသတ္ က မိန္းမ၀ါဒီ လို႔သတ္မွတ္လဲ သူကလက္ခံပါတယ္”

သူဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေျပာတာေပါ့ ဆိုသည့္ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ တြင္တြင္သာ ၾကည့္ေနေတာ့တာပဲ ။ ကၽြန္မ အသာေလးၿငိမ္ေနလိုက္ပါသည္။

သူသည္ ကၽြန္မကို ေဒါသႏွင့္တြဲဖက္ျမင္ေလ့ရွိေၾကာင္း ေျပာခ်ိန္တြင္ ကၽြန္မနဲနဲ ရွက္သြားသည္ဟာ ၀န္ခံရမည္။ ၀ုန္းဒိုင္းႀကဲတတ္ေသာ ကၽြန္မတြင္ ပစၥည္းမ်ားေပါက္ခြဲတတ္ေသာ မေကာင္းသည့္အက်င့္ပါ ပူးကပ္ေနပါသည္။ အသားနာလွ်င္ စိတ္ဆိုးတတ္ေသာ ကၽြန္မသည္ နာက်င္ေစေသာ စကားလံုးမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ေျပာတတ္ၿပီး အရာ၀တၳဳမ်ားအေပၚ ေဒါသကို ထြက္ေပါက္ေပးတတ္ပါသည္။ ကၽြန္မေဒါသေျပခ်ိန္ထိ ထိုစကားမ်ားက နာက်င္ေစေသးသည္ ထင္ပါသည္။ တခါတရံ ခ်ီးမြမ္းသလို၊ ေစာင္းခ်ိတ္သလိုနဲ႕ ညည္းညဴတတ္ေသးသည္။

“ေမ.. ခင္ဗ်ား စာဖတ္တတ္တာ နဲနဲေစာသြားတယ္။ လူတစ္ေယာက္ကို ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္စကားနဲ႔ အက်ေကာက္ အႏိုင္ယူတတ္တဲ့ ေနရာမွာေတာ့ ခင္ဗ်ားက အေတာ္ဆံုးပဲ စာဖတ္ျခင္း အက်ိဳးေတြေပါ့ေလ”

ခုေတာ့သူသည္ စာေပဘက္ကို အျပစ္ပံုခ် လိုက္ျပန္ပါၿပီ။ သူသည္ ေလာကႀကီးတြင္ သူတေယာက္သာ စိတ္ေကာင္းရွိသည္ဟု ထင္ေနေသာ အတၱႀကီးသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္ဟု ကၽြန္မ၏ စြပ္စြဲခ်က္ကို ယတိျပတ္ျငင္းေနပါသည္။ စကားလံုး အသံုးအႏႈန္းမတတ္ေသာ သူ၏ အေကာင္းျမင္စိတ္မ်ားသည္ စိုးရိမ္ေရမွတ္ထက္ ေက်ာ္လြန္သြားေသာအခါ ကၽြန္မသည္ မေကာင္းျမင္စိတ္မ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေသာ မုဆိုးတပိုင္း မိန္းမရိုင္းႀကီးလံုးလံုး ျဖစ္သြားပါေတာ့သည္။

“ ကၽြန္ေတာ့မွာေလ ကၽြန္ေတာ္က မုန္းတဲ့သူဆိုတာ မရွိဘူး။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ကၽြန္ေတာ္ မမုန္းဘူး.။ အဲ့ဒီထဲမွာ နဲနဲေလး ပိုခ်စ္မိေနတာက ခင္ဗ်ားျဖစ္ေနတာ”

အံ့ၾသလြန္းလို႕ မ်က္လံုး အ၀ိုင္းသားျဖစ္ရတဲ့ အထိပါပဲ။ ဘယ္လို ရည္းစားစကား ႀကီးလဲ။ ဒီလိုလူမ်ိဳးကို အေျပာအဆို မတတ္တဲ့လူမ်ား ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ နံပါတ္(၁) ေနရာေပးၿပီး ထည့္ရမည္။ ကၽြန္မ၏ အရြဲတိုက္ခ်င္စိတ္ကလဲ ထိန္းမရေတာ့ပါ။ ေတာ္ေတာ္ဘုကလန္႔က်တဲ့ မိန္းမဟု ထင္ခ်င္ထင္ပါေလ့ေစေတာ့။

“ ေအာ္ ဟုတ္လား ။ ကၽြန္မကေတာ့ အဲ့ဒီလိုမဟုတ္ဘူးရွင့္။ ဒီေလာကမွာ ကၽြန္မအားလံုးကို မုန္းတာခ်ည္းပဲ။ မိသားစုက လြဲရင္ေပါ့။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မခ်စ္ဘူး။ အဲ့ဒီထဲကမွ ရွင့္ကို ေဟာ့ဒီေလာက္ေလး (လက္ညိွဳးနွင့္ လက္မ ေတ့လ်က္) ပိုၾကည့္လို႕ရတာပဲရွိတယ္ “ ကဲ ေကာင္းေရာ။

ျဗန္းကနဲ မိုးေတြ အံု႔သြားသလို သူ႔မ်က္ႏွာတည္သြားသည္။ “ဘာ ခင္ဗ်ားတကယ္ေျပာတာလား ၊နဲနဲေတာင္ မခ်စ္ဘူးေပါ့” ကၽြန္မ မေျဖဘဲ သူ႔မ်က္၀န္းေတြထဲ ယံုၾကည္သြားမွဳကို လိုက္ရွာမိသည္။ “ေမ ၿပံဳးေနတာကိုပဲ ျမင္ခ်င္တာ” “ ေမျပံဳးရင္ေလ မ်က္လံုးနက္နက္ေလးပဲ က်န္ေတာ့တယ္ ဒါမယ့္ မဲ့ၿပံဳးတာက ခပ္မ်ားမ်ားပဲ” ဟု ေျပာတတ္ခဲ့ေသာ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက တင္းတင္းေစ့လ်က္ ။ စိတ္ဆိုးသြားသလား၊ ဒါဆို ကၽြန္မေအာင္ျမင္သြားတာေပါ့။

သူ႔မ်က္လံုးေတြကို ၾကည့္တိုင္း အေနအထိုင္ခက္သလို ျဖစ္ျဖစ္သြားေသာ သူသည္ အိမ္မက္တခုကို ကၽြန္မ ရွာေတြ႔သြားမွန္း မရိပ္မိေပ။ ခုလဲ သူသိမည္ မဟုတ္ေပ၊

“ၾကည့္ ၊ ခင္ဗ်ားေသခ်ာၾကည့္ ၊ ကၽြန္ေတာ့ဆီမွာ ဘာမွမရွိဘူး”

စိန္ေခၚသလို ေျပာေျပာဆိုဆုိနွင့္ ေရွ ႔ ကိုတိုးကပ္လာသည္။ ကၽြန္မ လန္႔ဖ်န္႔ သြားတာ သူ႔ရင္ဘတ္ကို လက္ႏွစ္ဘက္ႏွင့္ တြန္းထားမိသည္။ မလာနဲ႕ ။ မၿပံဳးမိေစနဲ႔။ အဲ့ရွာေဖြေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႔။ ဒီမွာ ကၽြန္မက အိမ္မက္တခုကို ဖမ္းမိထားၿပီ သိရဲ႕လား။
ေက်းဇူးျပဳၿပီး မ်က္ေတာင္မခတ္လိုက္ပါနဲ႔ေနာ္။ ေမာင့္မ်က္ေတာင္ေတြဆီမွာ တြဲခိုေနတဲ့ ကၽြန္မအိမ္မက္ေတြ လြင့္စင္သြားမွာ စိုးလို႔။ ခုထိေတာ့ ၀န္မခံခ်င္ဘူး။

"မင္းရဲ႕ စူးစမ္းတဲ့ မ်က္၀န္းေတြက
ေၾကကြဲေနတယ္

လမင္းက
ပင္လယ္ေရအနက္ကို တိုင္းဖို႔
ႀကိဳးပမ္းသလို
မင္းက ငါ့ကို အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဖို႔
ႀကိဳးပမ္းတယ္

မင္းေရွ႕မွာ
ငါ့ဘ၀ တဆံုးတဖ်ားကို
ျပသထားတယ္
ဖံုးကြယ္ထားတာ ျပန္၀ွက္ထားတာ
ဘာမွမရွိဘူး
ဒါေၾကာင့္မို႕
မင္းကိုယ့္ကို မသိတာ ျဖစ္မယ္..။"
-တဂိုး

မေန႔ည (၁၆.၅. ၂၀၁၀) တုန္းက ေကာင္းကင္မွာ လေသးေသးေလးနဲ႔ ေသာၾကာၾကယ္က နီးနီးေလးရယ္။
သတိထားမိလို႔ တအိမ္လံုး ထြက္ၾကည့္မိတယ္။ တကယ္ခ်စ္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ နက္ျပာေရာင္ ေနာက္ခံ ေကာင္းကင္နဲ႔ လင္းလက္ေနတဲ့ ၾကယ္ေလး၊ သူ႔ေဘးနားေလးက ခပ္မွ်င္မွ်င္လေလး။

ၾကည့္ရင္းနဲ႔ နားမွာ ပန္ခ်င္စရာေတာင္ေကာင္းတယ္ လို႔ ေတြးမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တဘက္တည္း ပန္ရမွာေပါ့ ဆိုျပီး ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ တင္ ၿပံဳးမိတယ္။ အင္း လႏွစ္စင္း ရွိတဲ့ ကမၻာမွာ ေနရမွပဲ စိတ္ကူးဆက္ယဥ္ တာေပါ့ေနာ္။ အဲ့လို တခါတေလ အူေၾကာင္ၾကားေတြ စိတ္ထဲေပၚေပၚလာတာ။

ဒီမနက္ေရာက္ေတာ့ သတင္းဘေလာ့ေတြမွာ သူမ်ားေကာ္မန္႔ေတြ ဖတ္ရတယ္။ ေသာၾကာ ၾကယ္နဲ႔ လနဲ႔ကပ္ရင္ ျပည္ပ်က္မယ့္ နိမိတ္တဲ့။ တေယာက္က ခပ္ပိုပိုေလး ေျပာတာ ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ၾကက္သီးေတာင္ ထတယ္ဆိုပဲ။ ဗဟုသုတပဲ အားနည္းတယ္ေျပာေျပာ တခါမွမၾကားဖူးဘူး။ ၿဂိဳလ္ေတြ တခါတခါ ေျမျပင္ကၾကည့္ရင္ နီးတယ္ထင္ရေပမယ့္ သူ႔လမ္းေၾကာင္းေတြနဲ႔ သူလည္ပတ္ေနတာ မဟုတ္ဘူးလား။
တေဘာင္ေတြ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္ေနာ္။ အနည္းဆံုးေတာ့ လူ႔အတြင္းစိတ္ကို ဆင္းရဲသြားေစတာပဲ ။ တကယ္ပဲ မွန္လာမလား မမွန္လာမလား ေနာက္ထားၿပီး စိုးရိမ္ေနၾကရတယ္။

ဆရာေဖျမင့္ဘာသာျပန္ထားတဲ့ ႏွလံုးသားအဟာရထဲက စာတပုဒ္ကို သြားသတိရမိတယ္။ ျပတင္းေပါက္ တေပါက္ကို ၾကည့္ေနတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္မွာ တေယာက္က ၾကယ္တာရာလင္းလက္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ကို ျမင္ၿပီး ေနာက္တေယာက္က ရြံ႕ဗြက္အိုင္ေတြကိုပဲ ျမင္တယ္တဲ့။

စိုးရိမ္စရာေတြ အတိအက် ေတာင္မသိတဲ့ တေဘာင္ေတြ ထားခဲ့ပါ။ တေဘာင္ဆိုတာ ခက္ဆစ္မွာ ကေလး၊ အရူးနဲ႔ ဇာတ္သမားေတြ ေျပာေနရာက လာတဲ့ စကားေတြကို တေဘာင္လို႔ ေခၚခဲ့တာလို႔ ျမန္မာစာမွာ သင္ရပါတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကို အပင္ပန္းခံမလား။ ေကာင္းတဲ့စိတ္နဲ႔ ျမင္ၾကည့္မလားဆိုတာ ၾကည့္တဲ့သူအေပၚမွာပဲ မူတည္ေနမွာပဲေနာ္။

24 Voices

တရက္ၿပီးတရက္
၂၄ ႏွစ္ျပည့္ခဲ့ၿပီ..။
ေခါင္းထဲမွာ မွတ္ဥာဏ္ေနရာပိုေပးရသလို
ဘ၀မွာ အေတြ႕အႀကံဳေတြ မ်ားလာတယ္.
ႏွလံုးသားမွာလဲ ဒဏ္ရာေတြ တိုးရင္းနဲ႔..။

ေမေမ
သမီး ရပ္တည္တတ္ၿပီ။
မသဒၶါေရစာ လုပ္အားခကို
ျခစ္ခ်ဳပ္ ယူတတ္ျပီ.........။
ေ၀ဖန္ကဲ့ရဲ႕ ခံဖူးၿပီ။
နာနာက်ည္းက်ည္း ၿပံဳးတတ္ၿပီ။
သည္းခံတတ္ဖို႔ေတာ့ က်န္ေသးတယ္ ေမေမ။

ေမေမ့သမီး
ပိုေပ်ာ္ေအာင္ ေနပါတယ္....။
ေရာင့္ရဲ ႏိုင္သမွ် ေရာင့္ရဲ
ခြန္အားရွိသေရြ႕ ရွင္သန္ရင္းနဲ႔
အေျခခံအက်ဆံုး ရိုးသားဖို႔ ႀကိဳးစားေနပါ့မယ္...။

ေဖေဖနဲ႔ေမေမ
ေအးခ်မ္းပါေစ..
မေနခ်င္ဘူးေျပာေပမယ့္
အသက္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစ...။

ေမအိရဲ႕ A to Z

ကိုရင္ညိဳ ရဲ႕ Tag ပါ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မဂၢဇင္းထဲက celebrity လို႔ သေဘာထားျပီး ေျဖလိုက္ပါတယ္။:)

A - Armour =သံခ်ပ္ကာ

ကၽြန္မမွာ A အမ်ိဳးအစား ေသြးေတြစီးဆင္းေနတဲ့ နွလံုးသားရွိပါတယ္။ တခါတေလ သူ႔ကိုဖြက္ထားခ်င္လို႔ သံခ်ပ္ကာ တခုလိုခ်င္တယ္။

B - Birthday= ေမြးေန႔

ကၽြန္မကို ေမလ ၁၆ ရက္ေန႔မွာ ေမြးပါတယ္..။

C - Choice= ေရြးျခယ္မွဳ

ကၽြန္မေရြးျခယ္ခဲ့ေသာ အရာမ်ားအတြက္ မည္သည့္အခါမွ ေနာင္တမရတတ္သည္မွာ ကၽြန္မ၏ တခုတည္းေသာ ေခါင္းမာမွဳႏွင့္ ယွဥ္တြဲေနေသာ အရည္အခ်င္းေကာင္း ျဖစ္ပါသည္။

D - Dangerous= အႏၱရာယ္ရွိေသာ

ဟုတ္ကဲ့။ ကၽြန္မသည္ အလြန္အႏၱရာယ္ရွိေသာ မိန္းကေလးတေယာက္ ျဖစ္ပါသည္။ လိုအပ္ပါက ေလ့လာစံုစမ္းခြင့္ျပဳပါသည္။

E - Empress = ဧကရီ

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာ့ အဲ့လိုထင္တာပဲ။ တေယာက္ထဲနဲ႔။

F - Female Right= မိန္းမ၀ါဒီ

ကၽြန္မကို မိန္းမ၀ါဒီဟု စြပ္စြဲႏိုင္ပါသည္။ ေယာက်္ား မိန္းမ ဟု ခြဲျခားဆက္ဆံေသာ လူမ်ားကို လြန္စြာ မုန္းတီးပါသည္။

G - Goose = ငန္း

ကၽြန္မ ေၾကာက္ေသာ တိရစၧာန္ျဖစ္ပါသည္။ ႏႈတ္သီးအားကိုးနွင့္ လိုက္လိုက္ထိုးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။

H - Happiness =ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ

ကၽြန္မဆီမွ သူတို႔ ခိုးယူသြားေသာအရာ ျဖစ္ပါသည္။ ေပ်ာက္ဆံုးေနသည္မွာ ၾကာျပီျဖစ္ေသာ္လည္း လိုက္လံရွာေဖြဖို႔ စိတ္မကူးေတာ့ပါ။

I - Ignore = လ်စ္လ်ဴရႈသည္။

ကၽြန္မ သင္ယူေနဆဲဘာသာရပ္ ျဖစ္ပါသည္။ သူမ်ားအေၾကာင္းေျပာဖို႔ကလြဲျပီး လုပ္စရာအလုပ္မရွိေသာ၊ စိတ္၀င္စားစရာမေကာင္းေသာ ဘ၀ကို ပိုင္ဆိုင္ထားေသာ သနားစရာ ထိုလူမ်ားကို လ်စ္လ်ဴရႈရန္ လိုအပ္ပါသည္။

J - Jealous= မနာလို၀န္တိုျခင္း

တစံုတေယာက္အေပၚ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအားျဖင့္ ျဖစ္တတ္ေသာ ေရာဂါတခု။

K - Kid

ကေလးေလး ဘ၀ ကိုလြမ္းတယ္။ ဒဏ္ရာေတြ စံုတဲ့ ႏွလံုးသားနဲ႔ ။ အသံုးမက်မႈေတြ ျပည့္ေနတဲ့ ဦးေနွာက္နဲ႔။

L - Love = ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ

အလ်ားအနံမရွိသလို တခါတရံမွာ အသြားအျပန္လဲ မရွိပါဘူး။

M - May Flower= ေမလရဲ႕ ပန္းေလး

ေမေမရဲ႕ ပန္းခင္းႀကီး အိမ္မက္ေလးနဲ႔အတူ ေမြးဖြားလာလို႔ ေမလရဲ႕ ပန္းကေလးဆိုရင္ မမွားပါဘူးေနာ္။

N - Naughty = ဆိုးသြမ္းေသာ

ကၽြန္မမိသားစု အတြက္ ဆိုးသြမ္းေသာ ကေလးတေယာက္ျဖစ္ျပီး ကၽြန္မခ်စ္သူအတြက္ ဆိုးသြမ္းေသာ ေကာင္မေလး တေယာက္ ျဖစ္ပါသည္။ (သူတို႔ခြင့္လႊတ္မည္ လို႔ ယံုၾကည္ပါသည္။)

O - Orion

နီးရဲ႕နဲ႕ ေ၀း ၾကယ္ကေလး..။

P - Peace = ျငိမ္းခ်မ္းေရး

အေျပာလြယ္ၿပီး အလုပ္ခက္ေသာ အလုပ္တစ္ခု။

Q - the 17th letter of the Roman alphabet

အေပၚမွာ ၀လံုးေလးနဲ႔ မ်က္စိေလး ျဖည့္လိုက္ပါ။ ေၾကာင္ေလးတေကာင္ ကိုေတြ႕လိမ့္မည္။

R - Rose= ႏွင္းဆီပန္း

စိတ္မဆိုးပါ.။ အေရအတြက္လည္း မကန္႔သတ္ပါ။ ေပးသေလာက္ယူပါမည္။ :)

S - Songs =သီခ်င္းမ်ား

သီခ်င္းေတြရွိမွ တေန႔တာက ျပည့္စံုမွာပါ။ ကၽြန္မ ပထမဆံုး ဆိုုခဲ့ေသာ သီခ်င္းမွာ ထူးအိမ္သင္ရဲ႕ ``ပန္းခင္းလမ္းပဲ ေလွ်ာက္ပါ အခ်စ္ေလးရယ္ .. ခေရာင္းေတာထဲက တို႔ကို ထားခဲ့ကြယ္´´ ဟု ကၽြန္မ ေဖေဖကေျပာပါသည္။

T - Tomato= ခရမ္းခ်ည္သီး

သုပ္စားလွ်င္ေကာင္းျပီး အသားအရည္လွပါသည္။

U - Ugly = အရုပ္ဆိုးျခင္း

ရာဇ၀င္ရိုင္းျပီး ရုပ္ဆိုးေသာ ဘ၀ရဲ႕ဇာတ္လမ္းတိုမ်ားကို ျဖတ္ထုတ္ပစ္လိုက္ခ်င္ပါသည္။

V - Vampire = ေသြးစုပ္ဖုတ္ေကာင္

ကၽြန္မရဲ႕ ရူးေၾကာင္ေၾကာင္ ဆႏၵတစ္ခု အတြက္ Vampire ျဖစ္ခ်င္ေနပါသည္။ ဘာဆႏၵလဲဟု ေမးပါက ေျပာျပလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။

W - Win = အႏိုင္ရသည္။

win- win theory ကို ရွည့္လဲ ေလွ်ာက္သာ ပ်ားလဲ စြဲသာ ဟု ေခၚလို႔ ရပါသလား။

X - X = ႀကက္ေၿခခတ္သေကၤတ

တာရာမင္းေ၀က ေျပာတယ္။` ငါတို႔သည္…လူသားမ်ားျဖစ္၏....... လက္ဖ၀ါးမွာ အမွားလကၡဏာ ပါေလသည္။´´ တဲ့။

Y - You = သင္

သင္တို႔ေရာ ကၽြန္မကို မည္သို႔ထင္ပါသလဲ ။ မွတ္ခ်က္မ်ား ေပးေစခ်င္ပါသည္။

Z - Zephyr = ညင္သာစြာ တုိက္ခတ္ေသာေလ။

သူ႔အတြက္ အဲ့လိုေလညွင္းေလး ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။ သူ႔ဘ၀အေမာေတြ ေျပေစဖို႔ပါ။

ဘူတာ႐ံုနဲ႕ တူတဲ့ ေကာင္မေလး

ဥဩဆြဲခ်င္႐ံုသက္သက္နဲ႕ေတာ့
ငါ့ သံေယာဇဥ္ေတြ
ခုတ္ေမာင္းထြက္ခဲ့တာ မဟုတ္ေပဘူး
အဲဒီ့ ေစာင့္ႀကိဳေနဖို႕ စိတ္ကူးမ႐ွိတဲ့
ငါ့ရဲ႕ ဘူတာ႐ံုေလးေရ . . လြမ္းတယ္ . .။

အရမ္းႀကီးမဟုတ္ေပမယ့္ . . တစ္ခါတစ္ခါ
ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္မွာလည္း
စိတ္အားငယ္ခြင့္ ႐ွိတာပဲ မဟုတ္လား။

ပန္းသီးေတြ ခါးတဲ့ကာလက
႐ွည္လ်ားလွခ်ည္လားကြယ္ . .
ေျပာပါ . .
မင္း ငါ့ကို ဘယ္ေတာ့ အိပ္မက္ မက္မွာလဲ
မင္းပိုင္ဆိုင္တဲ့ အိပ္စက္ျခင္းရဲ႕ တံစက္ၿမိတ္ေအာက္မွာ
ငါ..
တိတ္တိတ္ကေလး ရပ္ေစာင့္ေနတာ
ၾကာၿပီေလ . . .။

ဣေျႏၵစိမ္းစိမ္းေတြ လိမ္းသုတ္
ခ်စ္ျခင္းေတြ
ကုန္တင္ကုန္ခ်လုပ္ခြင့္ မျပဳတဲ့
မင္းရဲ႕ ဘူတာ႐ံုေလးဆီ . .
. . လာမယ္ . .။
မင္းရဲ႕ ဘူတာ႐ံုေလးဆီ . .
. . လာမယ္ . .။

ေဟာဒီ့ေကာင္ . . ရင္ဘတ္တစ္ျခမ္းနဲ႕
ကိုယ့္ သံလမ္း ကိုယ္ေဖာက္ခဲ့တာပါ . .
. . ေနာက္က်သြားတယ္။

အလြမ္းေတြ စိုက္ခင္းတစ္ခုလံုး ပြင့္တဲ့အခ်ိန္မွာမွ
ငါ ဆိုတဲ့ေကာင္က
တည့္တည့္ႀကီး ေရာက္ခ်သြားခဲ့တာေပါ့ကြယ္ . .။

မင္းခိုက္စိုးစန္

link :http://www.poemscorner.com/post-type/myanmar-poems/911

ခ်စ္ျခင္းေတြ ကုန္တင္ကုန္ခ် လုပ္ခြင့္မျပဳတဲ့ ဘူတာရံုေလး...

ခ်စ္ျခင္းကုန္ေတြ ပါမွန္းမေရရာတဲ့ ရထားတစ္စင္း..

သံေယာဇဥ္ေတြ တင္ျပီးခုတ္ေမာင္းေနတယ္..

ရင္ဘတ္တျခမ္းက ကြဲျပီးသားမို႔

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ဆံုးရထားေလးဆိုက္တာ ေနာက္က်မယ္ဆိုတာ ႀကိဳသိေနတယ္..

အလြမ္းေတြ ပြင့္တဲ့ ရာသီမွေလ.....

( သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ ပဲ .. )

သနပ္ခါးပ်က္လာတဲ့ သူငယ္တန္းေက်ာင္းသူ

-->

ဆရာ ေန၀င္းျမင့္ရဲ႕ `ေက်ာင္းပို႔သူမ်ား´ ၀တၳဳတို ကို Idea မွာဖတ္လိုက္ရတယ္။ ဆရာက William Saroyan ၏ ‘The first day of school’ ၀တၳဳတုိကေလးကို ဖတ္ရလို႔ေရးတယ္လို႔ ေျပာထားပါတယ္။ ဖတ္ရင္းနဲ႔ က်မလည္း ငယ္ငယ္တုန္းက ေက်ာင္းတက္စပံုရိပ္ေတြကို ျမင္ေယာင္လာမိတယ္။

က်မငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ေက်ာင္းတက္ခ်င္လြန္းလို႔ ပူဆာၿပီးတက္ခဲ့တာပါ။ ေက်ာင္းေပ်ာ္တနွစ္ပါေပါင္းၿပီး သူငယ္တန္း ကိုပဲ ၂ခါ ေနခဲ့တာေပါ့။ အန္တီက က်ဴရွင္ဆရာမဆိုေတာ့ က်မတို႔အိမ္မွာ ကေလးေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတတ္တယ္။ က်မကို အန္တီကထိန္းလာတာဆိုေတာ့ အဲ့ဒီထဲမွာပဲ ၾကီးရတာေပါ့။ က်မ အသက္၂ႏွစ္နဲ႔ ၀လံုးစ၀ိုင္းျပီး ေတာ့ ၄ႏွစ္မွာပဲ ၁ တန္းစာ အထိ ေရးတတ္ဖတ္တတ္ပါျပီ။ အတန္းေက်ာ္ေပးမတတ္လို႔ သူငယ္တန္းကိုပဲ ၂ခါေနခဲ့ရတာပါ။

က်မက ၄နွစ္ကေလာက္စျပီး က်မကေလးဘ၀တခ်ိဳ႕တစိတ္ကို မွတ္မိပါတယ္။ ပထမဆံုးေက်ာင္းမတက္ခင္ ညေနက က်မအေဒၚ ( က်မမွာ အေဒၚ ၂ေယာက္က၇ွိပါတယ္ .. အေဒၚအၾကီးကို အန္တီငယ္လို႔ ေခၚျပီး အငယ္ကို အန္တီမူလို႔ ေခၚပါတယ္) အန္တီငယ္နဲ႔ အိမ္ေရွ႕မွာ ကေလးေတြ ေက်ာင္းဆင္းလာတာကို ထိုင္ၾကည့္ေနခဲ့ျပီး လြယ္အိတ္အစိမ္းေလးကို ကိုင္ျပီး `သမီးလဲ ေက်ာင္းတက္ခ်င္ျပီ´ လို႔ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ေန႔မွာ အန္တီက ေက်ာင္းကိုေခၚျပီး ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးဆီ သြားေတြ႔ျပီး ေဒၚရီရီခင္ လို႔ေခၚတဲ့ဆရာမ အတန္းမွာ တက္ရပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ ပထမဆံုးသူငယ္ခ်င္းနာမည္က `ျမနႏၵာ´ တဲ့။ ေနာက္တေယာက္က `ခိုင္၀တ္ရည္စိုး´ လို႔ေခၚျပီး သူ႔မ်က္နွာေပၚက အမဲေရာင္အမွတ္အၾကီးၾကီး ကို ခုထိမ်က္စိထဲမွာ ျမင္ေယာင္ေနမိေသးတယ္..။ ကတံုးဆံပင္ေပါက္ေလးနဲ႔ ။

ေက်ာင္းေပ်ာ္အတန္းထဲမွာ ကၽြန္မက စာေမးပြဲမေျဖရပါဘူး။ သူတို႔ေတြ စာေမးပြဲေျဖရင္ ဆရာမက သူနဲ႔တူတူ ေစာင့္ခိုင္းပါတယ္။ ကၽြန္မကလည္း ဆရာမပံုစံအတိုင္း တုတ္တေခ်ာင္းနဲ႔ ေရွ႕ေလွ်ာက္ေနာက္ေလွ်ာက္ လုပ္တတ္ပါတယ္။ စာတိုင္ေပးရျပီး သိပ္ေဆာ့ရမွန္း မသိေသးပါဘူး။ကၽြန္မရဲ႕ ေပတံကိုခ်ိဳးခ်ိဳးၿပီး ဖြက္ထားတဲ့ စိတ္ပုတ္တဲ့တေယာက္ကိုလည္း သိရဲ႕နဲ႔ ျငိမ္ေနခဲ့၇တယ္။ အင္း ခုလည္း အဲ့တုန္းကလို မတရားဘူးထင္ရင္ ကတ္ကတ္လန္ျပန္မေျပာဘဲ တိတ္တိတ္ေနသင့္တာေတြ ေနတတ္ရင္ေကာင္းမွာ။

တကယ့္သူငယ္တန္းေရာက္တဲ့ နွစ္မွေတာ့ သူငယ္တန္းပါးနဲနဲ၀ ေနပါျပီ။ စာေမးပြဲေျဖရင္ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔တူတူမထိုင္ေျဖရရင္ ကၽြန္မစာေမးပြဲ မေျဖလို႔ အန္တီငယ္က အျပင္ကေန တုတ္ျပျပီး ေျဖခိုင္းရပါတယ္။ ကစားဆင္းေတြမွာ အတန္းထဲက ေယာက်ာ္းေလးေတြနဲ႔ ေလွ်ာသြားစီးပါတယ္။ အိမ္ကသိမွာစိုးလို႔ စကတ္ကိုတိုတိုေလးမျပီး စီးပါတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေဘာင္းဘီတိုေတြမွာ ေပပြေနရင္ေတာ့ အန္တီမူရဲ႕ အစစ္အေဆးကို ခံရပါေတာ့တယ္။ အမွတ္ရစရာတခုက ကၽြန္မနဲ႔ေလွ်ာသြားစီးေနက် ေကာင္ေလးက ဖက္ဖက္နမ္းလို႔ အန္တီမူလိမ္းေပးလိုက္တဲ့ သနပ္ခါးပ်က္ရတဲ့ ကိစၥပါပဲ။ သူလိမ္းေပးလိုက္တဲ့သနပ္ခါးက ထမင္းစားမဆင္းခင္ထိဘာေၾကာင့္မရွိရတာလဲ လို႔ေမးပါတယ္။ အဲ့ကတံုးေလးက ဖက္နမ္းလို႔ပါ လို႔ေျဖေတာ့ အင္မတန္စြာတဲ့ ကၽြန္မအေဒၚေတြက အဲ့ေကာင္ေလးအေမကို ေက်ာင္းပို႔တဲ့အခ်ိန္မွာ တိုင္ပါေတာ့တယ္။ ဟိုကလဲ ကၽြန္မသားေလးက ညီမေလးလိုခ်င္ေနလြန္းလို႔ ခ်စ္လို႔ေနမွာပါ ဆိုေတာ့မွ ေနာက္တခါ မနမ္းေအာင္ ေပးထားပါတဲ့။ ကၽြန္မ ေက်ာင္းတက္တဲ့ တေလွ်ာက္မွာ အဲ့လို သူေက်ာင္းထိလိုက္ျပီး တိုင္တဲ့ ကိစၥေတြလဲ မနည္းပါဘူး။ ရီးစားစာကိစၥ၊ ကၽြန္မေမာင္ေလးရဲ႕ နက္ကတိုင္ကို ဆြဲေဆာင့္တဲ့ကိစၥ အစသျဖင့္ ေပါ့။ အဲ ကၽြန္မ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္က အေဒၚႏွစ္ေယာက္နဲ႕ၿပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားတာေတာင္ ေနာက္ကလိုက္လို႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ထီးနဲ႔လိုက္ေခါက္တဲ့ထိေတာင္ ျပသနာတတ္ဖူးတယ္။ဒုတိယအေဒၚက ကၽြန္မ၁၀တန္းႏွစ္ၿပီးမွ သူတာ၀န္ေက်တယ္ယုူဆလားမသိပါဘူး အဲ့ေတာ့မွပဲ အိမ္ေထာင္ျပဳသြားပါတယ္။

ကၽြန္မတို႔ကို စာသင္ေပးတာက အေဒၚအလတ္ အန္တီငယ္ပါ။ ေမာင္ေလးကို မူၾကိဳထားမိလို႔ အေပ်ာ္မက္သြားတယ္လို႔ သူကေျပာပါတယ္။ တခါတခါေက်ာင္းတက္ေနရင္းနဲ႔ ေမာင္ေလးတို႔ မူၾကိဳနားကို သြားျပီးသူတို႔ကဗ်ာရြတ္တာ ကၽြန္မသြားသြားနားေထာင္ဖူးတယ္။ သူတို႔အခန္းက သိပ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္ လို႔ေျပာတိုင္း အန္တီငယ္က စာမွမသင္တာလို႔ ျပန္ေျပာတတ္ပါတယ္။ A Apple ပန္းသီးဟာ လူေလးစားစရာ ဆိုတဲ့ကဗ်ာကုိ ကၽြန္မဆိုတတ္ခ်င္လြန္းလို႔ သြားနားေထာင္ခဲ့တာေပါ့။ ခုထိလည္းအလြတ္ရတယ္။ အန္တီမူ႕ သမီးေလး (အသက္၂၀ ကြာတဲ့တ၀မ္းကြဲ ညီမေလး)ကို သင္ေပးထားတယ္။ ခု သူ႔ကိုလဲ သူ႔ၾကီးၾကီး က စာသင္ေပးေနရတုန္းေပါ့။ ခုႏွစ္ သူလဲ သူငယ္တန္းတက္မယ္ေလ။

ကဗ်ာတပုဒ္မွာ ဖတ္ဖူးတယ္ ..။ ဘေလာ့တခုမွာပဲ အစေလးပဲမွတ္မိတယ္ .. သေဘာက်လို႔ အလြတ္ရေနတာ..။

ကႀကီး ခေခြး ငါတို႔ေရး

Aရယ္ B ရယ္ တို႔ေရးျခယ္

ပညာတတ္ႀကီး ျဖစ္ဖို႔ကြယ္..

ဆရာၾကီးလဲ လာခဲ့ပါ။

ဆရာမႀကီးလဲ လာခဲ့ပါ။

စာေတြရတဲ့ ဒီေန႔မွာ

မီးမီးေလးကို မုန္႔ေကၽြးပါ တဲ့။

ကၽြန္မငယ္ငယ္တုန္းက ေက်ာင္းကေန ကေလးေတြကို စတုဒီသာ ေကၽြးရင္ ဘူးေတြခြက္ေတြ ယူခိုင္းတတ္ပါတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ မယူပါဘူး။ တန္းစီၿပီး မုန္႔ယူရမွာ ရွက္လို႔ပါ။ သိပ္ၿပီး ဇီဇာေၾကာင္တတ္တာ ငယ္ကတည္းကထင္ပါတယ္။

တခါတခါေတြးမိပါတယ္။ ညီမေလးအလွည့္က်ရင္ ငိုျပီးမတက္ခ်င္ဘူးဆိုျပီး ျပန္လာမလား ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္မတုန္းကလို ဟိုဟာနဲ႔မွ ဒီဟာနဲ႔ မွ ဆိုျပီး ေၾကးတန္းထိုးၿပီးေက်ာင္းသြားမလားေပါ့။ ကၽြန္မသူငယ္တန္းတုန္းက ေန႔လည္ ၂နာရီဆို ေကာ္ဖီနဲ႔ မုန္႔လာပို႔ေပးရတယ္။ ေက်ာင္းမုန္းေစ်းတန္းမွာ ၀ယ္မစားရလို႔ေလ။ တကယ္လို႔ သူတို႔လာမပို႔ရင္ အိမ္ျပန္ျပီပဲ။ ကၽြန္မတို႔ငယ္ငယ္ကေနတဲ့ အိမ္က စစ္တပ္ထဲမွာဆိုေတာ့ စစ္တပ္က အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ တက္ရတာပါ။ နီးနီးေလးပဲ ဆိုေတာ့ ျပန္လာမွာစိိုးလို႔ ေက်ာင္းမုန္႔စားဆင္းခ်ိန္ မေရာက္ခင္ အိမ္ကၾကိဳေရာက္ေနတတ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ေရာက္ရင္ တျခားကေလးေတြလိုေတာ့ အသစ္ေတြဘာေတြလဲ မေတာင္းတတ္ပါဘူး။ ေမေမကေတာ့ အဆင္သင့္၀ယ္ေပးတတ္ပါတယ္။ တခုပဲ .. စာရြက္ၾကမ္းၾကမ္းစာအုပ္ေတြ၀ယ္လာရင္ေတာ့ အရမ္းစိတ္ဆိုးတာပဲ။

တခါတခါ အဖြားက လာၾကိဳရင္လဲလာမၾကိဳနဲ႔။ အေမလို႔သူမ်ားထင္လိမ့္မယ္ဆိုျပီး တြန္းလြတ္တတ္တယ္တဲ့။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ အဖြားက သူ႔ဆံပင္ျဖဴေတြကို ေဆးဆိုးရတာ ခုထိပဲျဖစ္သြားတယ္လို႔ေျပာပါတယ္။ ခုခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့ အဲ့လိုအျပင္ပန္း ပံုစံေတြနဲ႔ မရွက္တတ္ေတာ့ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ ငယ္သူမို႔ မသိပါ ေပါ့ေနာ္။

ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မကို အိမ္ကလူေတြကေျပာတာေနမယ္။ ဘယ္ကေလး ဘယ္ေလာက္ဆိုးဆိုး ကၽြန္မေလာက္ဆိုးတဲ့ ကေလးမ်ိဳးမေတြ႕ဖူးေသးဘူးတဲ့။ ကၽြန္မလဲ ျမင္ေယာင္ေနပါေသးတယ္။ ကၽြန္မအေဒၚ အန္တီမူ တေယာက္ သူ႔သမီးပါးက သနပ္ခါးပ်က္လာတဲ့အခါ ကၽြန္မတုန္းကလိုပဲ တရားခံကိုေက်ာင္းထိ လိုက္ရွာေနဦးမွာပဲလားလို႔ .. ။

The End

-->

တခါတရံ သတိရမိတဲ့ အတိတ္ေတြက အလြန္ခ်ိဳၿမိန္သလို ဘ၀ဟာ ေမာပန္းစရာလို႔ ခံစားရတိုင္း သူငယ္တန္းေက်ာင္းသူေလး ပါးဆီက သနပ္ခါးနံ႔ေလးကိုပဲ ျပန္တမ္းတမိတယ္..။

ေရးေပးပါ (Tag)

ကိုေႏြဆူး ျပန္တဂ္လို႔ပါ .. သူမ်ားကို တမင္ေဂ်ာက္ခ်တာ.. ခုေတာ့ လူလည္လုပ္တာလူမိသြားျပီ ..ဟိ
ဒီ ေရးေပးပါစာအုပ္က ေမအိတို႔ ၁၀တန္းနွစ္မွာ ေပၚတာဗ်၊ အဲ့ေတာ့ ၁၀တန္းေက်ာင္းသူဘ၀ ကို သတိရျပီး ခုလိုျပန္ေရးမယ္ေနာ္ (၅တန္းလိုေတာ့ မေရးေတာ့ဘူး ေတာ္ၾကာ ရည္းစားစာ တေန႔၃ေစာင္ေလာက္ ရတဲ့အေၾကာင္းေတြ ျဖစ္ေနမွာစိုးလို႔ :P )ကဲ ေရးျပီ..

ကိုယ့္ကိုဒီလိုေခၚၾကတယ္

ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ၾကြက္ျဖဴလို႔ေခၚၾကတယ္၊ ေက်ာင္းမွာ သူမ်ားေတြ ယူလာတဲ့ ၾကြက္ျဖဴေလးကို စပ္စပ္စုစု ကိုင္ၾကည့္တာ အက်ီၤထဲ ၀င္သြားလို႔ ၊ စာသင္ေနတုန္း ခိုးလုပ္တာေပါ့ ၊ တခန္းလံုးလဲ ဆရာမကိုမၾကည့္ေတာ့ဘူး ၾကြက္ဘယ္နားကထြက္လာမလဲလို႔ ၾကည့္ေနတုန္း ခါးနားကေန ထြက္လာလို႔ေတာ္ေသးတာပါ့ အဲ့ကေန “ၾကြက္ျဖဴ” လို႔ တြင္သြားတာပဲ .. အခ်ိန္ကာလ ၾကာေညာင္းလာတဲ့အခါမွာ “၀က္ကေလး” ျဖစ္သြားပါတယ္။ အဲ ဲစိတ္ထားေကာင္းတဲ့ သူေတြကေတာ့ နာမည္ပဲ ေခၚၾကပါတယ္။ ဟဲဟဲ

အ၀တ္အစားေပၚကိုယ့္ရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္က -

လိုက္ဖက္သေရြ႕ပဲ ေကာင္းပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ ရွိတယ္ .. ကိုယ္နဲ႔လိုက္မွန္းမသိ မလိုက္မွန္းမသိ စြတ္စြတ္၀တ္တာ၊ အလကားေနရင္ ကိုယ့္ပိုက္ဆံနဲ႔ကိုယ္ အကဲ့ရဲ႕ ခံရတယ္။ ေတာင္ၾကီး တန္ေဆာင္တိုင္ပြဲထဲက ေကာင္မေလးေတြဆို ေအးကေနးနဲ႔ စကတ္တိုေလးေတြက ၀တ္ၾကေသးတယ္။ အဲ့လိုေျပာရင္ မနာလို၀ူး ျဖစ္ဦးမယ္..။ တကယ္လဲ မနာလို၀ူး ။

အၾကိဳက္ဆံုး စားစရာနဲ႔ ေသာက္စရာ - အေျခအေန၊ရာသီဥတု နဲ႔ မုန္႔ဖိုး အရ ကြဲျပားျခားနားပါတယ္။

အၾကိဳက္ဆံုးပစၥည္း - ေရေမႊး

လိုခ်င္တဲ့လက္ေဆာင္
လိုခ်င္တာေတြ မ်ားလြန္းလို႔ ဘယ္ကေန စေျပာရပါ့ Opps! အေမကေခၚတာ က်န္ေသးတယ္ “ၾကြက္တြင္း” တဲ့။ ဘယ္ေလာက္ ျဖည့္ျဖည့္ မျပည့္တဲ့ ၾကြက္တြင္းလိုပဲ တဲ့။

အၾကိဳက္ဆံုးဇာတ္ကား -
မ်က္လံုးျပဴးနဲ႔ ၾကည့္ရတဲ့ဒ႑ာရီဆန္တဲ့ ဇာတ္ကား ၊ မ်က္စိပိတ္တဲ့အထိရီရတဲ့ ဟာသကား ။ ဒ႑ာ၇ီဆန္တဲ့ဟာသကားဆိုရင္ ေမအိတို ႔ ဘယ္လိုၾကည့္မလဲေတာ့ မသိေသးဘူး ။

အၾကိဳက္ဆံုးဟာသဇာတ္ေကာင္ - ေမာ့စ္

အၾကိဳက္ဆံုး စာေရးဆရာ- ဂ်ဴး ၊ တာရာမင္းေ၀

အခိုက္ဆံုးစာအုပ္ -ခ်စ္သူေရးတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ညေတြ... လို႔ မေျပာဘူး

အခ်စ္ဆံုးသူရွိရင္ - အခ်စ္ေတြ ဆံုးသြားတဲ့သူေတြေတာ့ ရွိတယ္။

ရင္အခုန္ဆံုးအခ်ိန္-
ေနာက္ဆံုး ဂိတ္ပိတ္ လိုင္းကား ျပည့္သြားတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့၊ ျပီးေတာ့ ..ျပီးေတာ့ အိမ္ျပန္၀င္ခါနီး အခ်ိန္ပဲ ။

ဘ၀ဆိုတာ
“ဘ” =ဘရန္ဒီ ၊ “၀” =၀ီစကီ လို႔ Gtalk က Icon ေတြမွာေတြ႔ဖူးတယ္ ။ ဟဲ

စိတ္တိုရင္ဘာလုပ္ - အေနာ္ အက်ယ္ၾကီးငိုပါတယ္ဗ်၊ မုန္းလိုက္တာ လို႔လဲ ရြတ္ဖတ္တတ္ပါတယ္ဗ်။

အၾကိဳက္ဆံုးသီခ်င္း -

1.Truely Madly Deeply
2.Falling For u by Colbie Cailat ( Link)
3.Sleeping Child by Michal Learn To Rock
4.Down
5.The Climb
6.Party in the USA
7. စာမ်က္ႏွာ ၁၅
၈. မင္းအတြက္ - မ်ိဳးေက်ာ့ျမိဳင္
၉. လမ္းနဲ႔အလြမ္း
၁၀.............................. :)

၀ါသနာ - ေတာင္ျခစ္ ေျမာက္ျခစ္

မီးခြက္ေစာင့္ဘီလူးနဲ႔ေတြ႔ရင္ ေတာင္းမယ့္ဆု -
“အဲ့မီးခြက္ေလး ေပးပါ ၊ ညည မီးပ်က္လို႔ ၊ခင္မ်ားလဲ အိမ္မွာလို္က္ေနေလ”

လက္ဆြဲေဆာင္ပုဒ္ - "I'm One in a Million"

အိပ္ေရးပ်က္ရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းက - ခုတေလာ ကိုရီးယားေတြ ႏွိပ္စက္လို႔

ခ်စ္သူကို ဆိုျပခ်င္တဲ့သီခ်င္း - လမ္းခြဲသီခ်င္းကို ျဖဴျဖဴေက်ာ္သိန္း လို ဆိုျပရရင္ေကာင္းမလားလို႔

ေျပာျပခ်င္တဲ့ဟာသတိုေလး
အဲ့ဒီေန႔က ဘတ္စ္ ကားက ေခ်ာင္တယ္။ အက်ီလက္ျပတ္၀တ္ထားတဲ့ မိန္းမၾကီးတစ္ေယာက္ ေရွ႔ဘက္တံခါးေပါက္ကေန ကားေပၚတက္လာတယ္။ သူက အေပၚတန္းကို ယိုင္မလဲေအာင္ ကိုင္ထားတယ္။ဒါေပမယ့္ ခ်ိဳင္းေမြးေတြက တလြင့္လြင့္နဲ႔ေပါ့။ ဒရိုင္ဘာေကာ စပါယ္ေရာ ခရီးသည္ေတြပါ ျပံဳးစိစိ နဲ႔ေပါ့။ ကၽြန္မလည္း အဲ့ဒါၾကီးကိုပဲ ၾကည့္မိေနတယ္။ အဲ့ဒီခ်ိန္မွာ ဆင္းရမယ့္မွတ္တိုင္ ကို စပါယ္ယာက ေအာ္ေမးလိုက္တယ္။

“ပါရမီ ပါလား ပါရမီ ”

“ပါတယ္! ခ်ိဳင္းေမြးပါတယ္ ”

(သူငယ္ခ်င္း ထက္ထက္ ေျပာျပတဲ့ သူ႔အစ္မရဲ႕ ကိုယ္ေတြ႔ျဖစ္ရပ္ပါ)

ေရးေပးပါ..

-->

လြန္ခဲ့တဲ့ ၈ ႏွစ္ေလာက္ထဲက ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြၾကားထဲမွာ ေရပန္းစားတဲ့ စာအုပ္ေလးေပါ့။ ဒီလို ေက်ာင္းပိတ္ခါနီးအခ်ိန္ဆိုရင္ ေအာ္တိုလိုလို အမွတ္တရစကားေလးေတြ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေရးေပးၾကတာ ထံုးစံလိုေတာင္ ျဖစ္ေနပါျပီ။ ကၽြန္မတို႔ ငယ္ငယ္တုန္းကလဲ ဒီစာအုပ္ေလးက ေတာ္ေတာ္ ေပါက္ပါတယ္။ ၁၀ တန္း ( ၂၀၀၂ ခုႏွစ္)ေလာက္ကေပါ့ ။ ခုခ်ိန္ ျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ စာအုပ္ကိုျပန္ဖြင့္လိုက္ရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အဲ့ဒီကာလေလးကို ျပန္ေရာက္သြားတာ အမွန္ပါပဲ။


မေန႔ညက ကၽြန္မစာသင္ေနတဲ့ ကေလးဆီကို ေရာက္သြားေတာ့ သူက သူ႔ရဲ႕ “ေရးေပးပါ” စာအုပ္ေလးမွာ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက ေရးေပးလိုက္တဲ့ စာေလးကို ဖတ္ၾကည့္ပါ ဆိုျပီး လာျပတယ္။ ပံုမွန္ ၉ တန္း ၁၀ တန္း ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ၊ သစ္ရြက္လႈပ္တိုင္း ရယ္ခ်င္ေနတဲ့ အရြယ္ရဲ႕ အမွတ္တရ စာအုပ္ဆိုရင္ စိတ္၀င္စားမိမွာ မဟုတ္ေပမယ့္ ကၽြန္မေက်ာင္းသားက ခုမွ (၅) တန္း အရြယ္ပဲ ရွိေသးတာမို႔ ကေလးေလးေတြက ဘာေတြမ်ားေရးၾကမွာပါလိမ့္ ဆိုျပီး စပ္စပ္စုစု လွန္ေလ်ာ ၾကည့္လိုက္မိပါတယ္။ မ်က္လံုးျပဴးသြားတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ တကယ္..တကယ္။ scan ဖတ္လို႔ရရင္ လက္ေရးေလးေတြနဲ႔ကို ျပခ်င္တယ္။ ၁၁ ႏွစ္အရြယ္ ကေလးေလးေတြ ဘာေတြမ်ားေရးၾကမယ္လို႔ ထင္ၾကပါသလဲ ။ ဒီေနရာမွာ နဲနဲ ဟာသျဖစ္တဲ့ သူတို႔ေခါင္းေလးေတြနဲ႔ စဥ္းစားထားတဲ့ စာေၾကာင္းေလးေတြကိုပဲ ျပန္ေျပာျပပါ့မယ္။


ကိုယ့္ကို သူငယ္ခ်င္းေတြက ဒီလိုေခၚတယ္ - “ ကိုကိုရွန္ ၊ အရူး”

ကိုယ့္ဆီဖုန္းဆက္ခ်င္ရင္ - “ ဘာလို႔ ေျပာျပရမွာလဲ ”

ကိုယ့္ရဲ႕ အၾကိဳက္ဆံုး

အ၀တ္အစား ဆိုရင္ - ေဟာ့ေရွာ့၊ ဂ်င္းအက်ီ

ဆံပင္ပံုစံ - အေထာင္ေက ( သူတို႔က ေယာက်ာ္းေလးေတြ)

ပစၥည္း - Mp4, TV game ေသနတ္

လိုခ်င္တဲ့ လက္ေဆာင္ - Computer , မာစီဒီးကား

အၾကိဳက္ဆံုးမင္းသား - F4 မင္းသား ၊ေနတိုး

အၾကိဳက္ဆံုးမင္းသမီး -အြန္ေစာ ၊ အိျႏၵာေက်ာ္ဇင္

အဆိုေတာ္ - ေအသင္ခ်ိဳေဆြ ၊ ဘိုျဖဴ

သီခ်င္း -လမ္းမခြဲေၾကး ၊ ရင္ခုန္ဘက္သို႔ တမ္းျခင္း ၊ေမာင့္လျပည့္၀န္း

ဂ်ာနယ္ မဂၢဇင္း - 7 Days News, ပုတတ္

အၾကိဳက္ဆံုးကာတြန္းဇာတ္ေကာင္ -Tom and Jerry, Donald Duck, Power Ranger

အၾကိဳက္ဆံုး စာေရးဆရာ - အၾကည္ေတာ္၊ ဦး၀င္းေက်ာ္ထြန္း၊ သက္ဦးလြင္

ရင္အခုန္ဆံုးအခ်ိန္ - အမွတ္သိရတဲ့အခ်ိန္


ဒီစာေၾကာင္းေတြရဲ႕ ေနာက္မွာ ပိုျပီး ကေလးမဆန္ေတာ့ဘူးလို႔ ခံစားလာရတယ္။ဖတ္ရင္းဖတ္ရင္းနဲ႔..


စိတ္ညစ္ရင္ ျပဳလုပ္တဲ့ အျပဳအမူ - နံ၇ံကိုလက္သီးနဲ႔ထိုးတယ္

၅မိနစ္သာ အသက္၇ွႈင္ေတာ့မယ္ဆို လုပ္မယ့္အလုပ္ - အိပ္ေနမယ္ (တခ်ိဳ႕ က) မိဘနဲ႔တူတူေနမယ္

ဘ၀မွာ အေရးၾကီးဆံုးက -ေလ ၊မိဘ ၊ ထမင္း ၊ ရည္းစား

ကိုယ့္ရဲ႕ အိမ္မက္ - ကိုယ္ေဌး သြားတယ္

သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ - တိုင္ပင္ေဖာ္

ဘ၀ဆိုတာ - ကံတရား

ဒါက ၅ တန္းကေလးေတြတဲ႔ေနာ္... မယံုမရွိနဲ႔


တယ္လီဖုန္းဆိုတာ -ဆက္လို႔ရတယ္

အင္တာနက္ဆိုတာ -လင္မယားရွာတဲ့စက္ (p.s ကၽြန္မ အသားကုန္ မ်က္လံုးျပဴးသြားတဲ့ စာေၾကာင္းေပါ့)

ကြန္ပ်ဴတာဆိုတာ - လိုရင္ အသံုးျပဳလို႔ရတယ္ ၊မိတၱဴလဲရတယ္

လက္ဆြဲေဆာင္ပုဒ္ - All roads lead to Rome. Try Again !

မင္းအတြက္ စကား - မိန္းမျမန္ျမန္ရပါေစ ..


ကေလးေတြက အဲ့အခ်ိန္ထဲက ဒီလိုအေတြးေတြ ၀င္ေနျပီလား ၊လူၾကီးစကားေတြေျပာေနၾကတာလား မသိေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္မတို႔ငယ္ငယ္တုန္းက Media ေတြက ဒီေလာက္ အားမေကာင္းေသးလို႔ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အင္တာနက္ဆိုတာ လင္မယားရွာတဲ့စက္ ဆိုတာနဲ႔တင္ ဘယ္လိုေျပာျပရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။ ကဲ တို႔လည္း ခဏေလာက္ ကေလးျပန္လုပ္ၾကမလား ?


ဒီမွာျဖည့္ေနာ္!


၁။ကိုယ့္ကို ဒီလိုေခၚၾကတယ္

၂။အ၀တ္အစားေပၚ ကိုယ့္သတ္မွတ္ခ်က္က -

၃။ အၾကိဳက္ဆံုး စားစရာနဲ႔ ေသာက္စရာ

၄။အၾကိဳက္ဆံုး ပစၥည္း ( ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ အင္တာနက္ မပါရ)-

၅။လိုခ်င္တဲ့ လက္ေဆာင္ -

၆။အၾကိဳက္ဆံုး ဇာတ္ကား-

ရ။အၾကိဳက္ဆံုး ဟာသဇာတ္ေကာင္-

၈။ အၾကိဳက္ဆံုးစာေရးဆရာ

၉။ အခိုက္ဆံုးစာအုပ္ -

၁၀။အခ်စ္ဆံုးသူရွိရင္ -

၁၁။ ရင္အခုန္ဆံုးအခ်ိန္-

၁၂။ဘ၀ဆိုတာ-

၁၃။ စိတ္တိုရင္ ဘာလုပ္ -

၁၄။ အၾကိဳက္ဆံုးသီခ်င္း-

၁၅။၀ါသနာ-

၁၆။ မီးခြက္ေစာင့္ဘီလူးနဲ႔ ေတြ႔ရင္ ေတာင္းမယ့္ဆု-

၁၇။ လက္ဆြဲေဆာင္ပုဒ္-

၁၈။ အိပ္ေရးပ်က္ရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းက -

၁၉။ခ်စ္သူကို ဆိုျပခ်င္တဲ့ သီခ်င္း -

၂၀။ ေျပာျပခ်င္တဲ့ ဟာသတိုေလး -

Tag ;) ကိုေဇာင္း ၊ညီမေလး ပန္းရင့္ေရာင္ ၊ ကိုေႏြဆူး ၊ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း မေရႊေနာ ၊မိုးအိမ့္ျဖဴ၊ကိုရင္ညိဳ၊

**ConFlict*

“ငါ့ကိုမုန္းတယ္” ဟုတ္လား၊ ဒီစကားက ေရငတ္တုန္း ေရတြင္းထဲက်သလိုပဲ။ ေျပာရတာ သိပ္အရသာရွိမွာေပါ့။ေရငတ္ေျပတာနဲ႔ ေရနစ္ေသမွာ မေတြးမိဘူးလား။ အမုန္းေတြထဲမွာပဲ မနစ္ျမဳပ္ထားပါနဲ႔။ မင္းရဲ႕ ေကာင္းကင္မွာ ၾကယ္ေတြ လင္းတာ မင္းျမင္ရလိမ့္မွာ မဟုတ္ဘူး။

ေပ်ာ္စရာရွာရတာ သၾကားလံုးစားရသလိုပါပဲ။ အခြံခြါလိုက္တာနဲ႔ ရသာသစ္တမ်ိဳးရမွာ သိသားနဲ႔။ သူမ်ား အခြံခြါျပီးသားေပးမွာကို ေစာင့္မေနပါနဲ႔။ သၾကားလံုး ဘယ္မွာရႏိုင္မွန္းသိရင္ ကိုယ္တိုင္ၾကိဳးစားလိုက္ပါ။ သိပ္မ်ားရင္ေတာ့ မေကာင္းဘူး။ ေခ်ာင္းဆိုးတတ္တယ္။

သခ်ိဳင္းေပါက္၀ မေရာက္ခင္မွာပဲ ထားခဲ့ရမယ့္ အမွန္တရားက တန္ဖိုးမရွိဘူး။ နင့္ဘ၀မွာ အလံျဖဴျပတိုင္းလဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မရႏိုင္ဘူး။ကိုယ္မွန္တယ္ခ်ည္းပဲ ထင္ရင္လည္း လက္ဖ၀ါးဘက္ပဲ ၾကည့္တတ္တဲ့ ပုဏၰားနဲ႔တူမယ္။ ဒီေတာ့ “အကၽြႏု္ပ္သာ မွန္ပါသည္” ဆိုတဲ့ အလံၾကီးတလႊားလႊားနဲ႔ သြားေနမလား။ေဒါသ၊ေမာဟ၊ေလာဘ ေတြ ရွိသင့္သေလာက္ေတာ့ ရွိပါေစေပါ့။ လူ႔ဘ၀ကိုေရာက္တယ္ ဆိုတာနဲ႕ ၿမိဳ႕တံခါးမွာ ၀န္ထုပ္တခုစီ ထမ္းရမယ္။မင္းေရြးတဲ့ ၀န္ထုပ္နဲ႔လမ္းဟာ ေနာက္ၿမိဳ႕တံခါး အေရာက္မွာ အေျဖေပးပါလိမ့္မယ္။

ငါဟာ“ၾကည့္မွန္တခ်ပ္”လို ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ပုထုဇဥ္စစ္စစ္ပါ။ ခ်စ္တဲ့သူကို ခ်စ္ျပီး မုန္းတဲ့သူကို မုန္းခ်င္ပါတယ္။ မျမင့္ျမတ္တဲ့အတၱလည္း ရွိပါတယ္။ စကားလံုးေပါင္းမ်ားစြားနဲ႔ ပစ္ေပါက္ခံထားရတဲ့ အသည္းႏွလံုးလည္း ရွိပါတယ္။ သံသယနဲ႕ ျပည့္ေနတဲ့ ဒီမ်က္လံုးေတြကေန မင္းကိုမွျမင္ရတယ္။

ငါျမင္ေနရတဲ့ မင္းက ငါ့ကိုမုန္းတယ္။ ငါရတဲ့သၾကားလံုးမွာ အခြံလွလွေလးပဲပါတယ္။ ငါထမ္းထားတဲ့ ၀န္ထုပ္က ေလးျပီး ငါေရြးတဲ့လမ္းမွားခဲ့တယ္။
ငါ့အေျဖကို ငါၾကိဳသိႏွင့္တယ္။ဒါေပမယ့္ ရင္ထဲက ေၾကးမံုျပင္မွာ ခ်စ္သူရဲ႕ အရိပ္ ထင္ေနခဲ့တယ္...။